W dniach 22-24 września 2019 roku odbyły się rekolekcje przygotowujące do duchowego przeżycia odpustu parafialnego. Odpustowy okres, to piękny duchowo czas, czas szczególnych łask, ale i refleksji, modlitwy, zasłuchania w słowa kierowane do wiernych przez Boga, czas nawracania, przemiany życia i duchowej odnowy.
Dzięki staraniom Księdza proboszcza Sławomira Świerada Pettke, parafianie po raz pierwszy mogli przeżyć i przygotować się na tak piękny i ważny duchowo czas.
Nauki można było wysłuchać: w niedzielę na każdej Mszy św. oraz w poniedziałek i wtorek o godz. 7:00, 9:00 i 18:00. W poniedziałek o godz. 20.00 odbyła się specjalna katecheza dla ludzi zajętych i długo pracujących zakończona Apelem Jasnogórskim. We wtorek, zaproszeni kapłani czekali w konfesjonałach, aby wierni mogli skorzystać z sakramentu pokuty. Prowadzącym rozważania i duchowym przewodnikiem był o. dr hab. Paweł Warchoł OFMconv, który był również naszym kaznodzieją odpustowym. Ojciec Paweł na co dzień pracuje w Warszawie, a naukowo związany jest z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego w stolicy oraz z Uniwersytetem Przyrodniczym w Bydgoszczy.
W każdym dniu rekolekcji wzywaliśmy pomocy Ducha Świętego, prosząc o Jego światło w słuchaniu i przyjmowaniu Słowa Bożego. Odniesieniem dla rekolektantów, była parafraza słów Św. Jana Pawła II z 1979 r. „Niech Duch Święty odnowi nas i oblicze naszej parafii na pokrzepienie naszych serc i większą Chwałę Trójcy Przenajświętszej”.
W czasie rekolekcji usłyszeliśmy o wielkim zaufaniu, jakie człowiek powinien pokładać w Jezusie. Nie tylko możemy go adorować, słuchać, ale także Jezus karmi nas sobą: Swoim Ciałem i Krwią. Właśnie w Eucharystii Miłość Boga wyraża swoje apogeum. Zarówno w całkowitym ofiarowaniu się za nasze grzechy, jak również pozostając z nami w Sakramencie Obecności. Kościół żyje z Eucharystii, ona jest zarówno: źródłem jak i szczytem całego życia chrześcijańskiego. Rekolekcjonista wezwał nas do postawy dziękczynienia i uwielbienia Boga, za ten największy dar – jaki nam zostawił – Siebie samego.
W kolejnym rozważaniu Ojciec duchowny nawiązywał do roli kobiety w rodzinie, w życiu społecznym i w Kościele. Wzorem godnym naśladowania dla każdej kobiety ma być Matka Boża. Maryja jako pierwsza z ludzi przeszła całą drogę wiary paschalnej: od Nazaretu, przez Golgotę aż do otwartych drzwi Wieczernika. Jest to droga zawierzenia swojego życia Bogu, a On uczy nas służyć człowiekowi. Jezus z wysokości krzyża rozciągnął macierzyństwo Maryi na cały Kościół i każdego człowieka.
Ojciec Paweł w swoich rozważaniach o istocie Sakramentu Pokuty poruszył kwestię mocy Ducha Świętego. Paraklet – nie tylko odpuszcza grzechy, ale zsyła również radość i pocieszenie na czas duchowego wzrostu – naszej poprawie. Człowiek nawracający się, jest prowadzony przez Ducha Bożego. Chętniej wówczas odczytuje wolę Bożą – jako obiektywne dobro i doświadcza radości z daru bezwarunkowej miłości Boga. Decydujące staje się przejście z niewoli grzechu do wolności łaski, która pozwala każdemu doświadczyć miłości Boga. Dzięki mocy Ducha Świętego stajemy się na nowo dziećmi Bożymi i znowu możemy w pełni przyjąć dar dziecięctwa Abby – Ojca. Jeżeli człowiek zaufa Chrystusowi, to Jego Miłość jest większa od najgorszej ludzkiej nędzy i ułomności.
Święto patronalne naszej parafii, czyli odpust ku czci Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała przeżywaliśmy w tym roku w niedzielę. Sumie Odpustowej o godzinie 12.00 przewodniczył nasz tegoroczny rekolekcjonista – O. dr hab. Paweł Warchoł, franciszkanin konwentualny z Warszawy. Koncelebrowali Eucharystię ks. senior prałat Andrzej Michałowski oraz ks. proboszcz Sławomir Świerad Pettke. We Mszy odpustowej uczestniczyli również zaproszeni księża z naszego dekanatu.
W homilii odpustowej, sumista podkreślił znaczenie i rolę Aniołów w historii Zbawienia, ich obecność w życiu Kościoła oraz osobiste przezywanie wiary każdego z nas. W Kościele od samego początku zauważa się szczególną rolę orędownictwa św. Michała Archanioła. Tej prawdy uczymy się przywołując postaci wielkich świętych Kościoła: Św. Franciszka z Asyżu, Św. Siostry Faustyny. Kaznodzieja nawiązywał także do okoliczności powstania najbardziej rozpowszechnionej modlitwy do Św. Michała Archanioła, ułożonej przez papieża Leona XIII. Dzisiejsze czasy wydają się być równie niebezpieczne i pełne niepokoju, szczególnie w sferze wolności ducha. Stąd aktualność tej modlitwy Kościoła, podobnie jak zawołanie „Któż jak Bóg”. Takie modlitwy wskazują na właściwy porządek w życiu duchowym, ale także rodzinnym, zawodowym i społecznym.
Na zakończenie Mszy odpustowej, rolę gospodarza przejął ks. proboszcz, który skierował słowa podziękowań dla wszystkich uczestniczących parafian i gości odpustowych. Słowa wdzięczności wypowiedziano dla władz gminy, orkiestry, asysty. LSO oraz tych, którzy przyczynili się do uświetnienia uroczystości. Specjalne słowo podziękowania zarezerwował ks. Świerad dla Ojca Rekolekcjonisty – Pawła, za poprowadzenie ćwiczeń duchowych przed odpustem i przewodniczenie dorocznym imieninom naszej parafii.
Następnie wyruszyła tradycyjna (od 2015 r.) procesja z figurą Św. Michała wokół rynku naszej miejscowości. Wierną kopię cudownej figury Św. Archanioła z Gargano wieziono na specjalnie do tego przygotowanej platformie. Na trasie przejścia procesji przygotowano trzy stacje, przy których nasi duszpasterze: ks. Świerad, ks. Adam i ks. Dawid poprowadzili rozważania o świętym patronie i dedykowane modlitwy wstawiennicze. W oparciu o przekazy biblijne rozważaliśmy przymioty Św. Michała Archanioła:
Jego wielkość w porządku natury – w odniesieniu do innych stworzeń;
Wielkość św. Michała we współpracy z łaską Bożą;
Wielkość świętego Archanioła w miłości względem ludzi.
